Details

Gepubliceerd: 22 november 2017

Ook op Digitaalburg hebben ze aandacht aan ons besteed; lees het stukje hier.

Details

Gepubliceerd: 22 november 2017

Verslag van onze reis van 30 oktober tot 16 november 2017

Even een update wat er in 2017 is gerealiseerd. Het jaar begon voor onze stichting niet zo goed. Hans en Dick hadden allebei medische klachten en zijn daar ook voor geholpen in het ziekenhuis. Na een periode van een aantal maanden zijn ze allebei weer opgeknapt en werden er weer plannen gemaakt. Hiervoor zijn wij God dan ook dankbaar dat het werk weer mag doorgaan. In de zomermaanden kwam het verzoek om nog een broodsnijmachine naar Burundi te versturen. Op dat moment was er maar 1 broodsnijmachine in de bakkerij en hier waren af en toe wat problemen mee. Oerlemans Plastics in Genderen had voor de bakkerij broodzakken met Logo van Boulangerie Maria gemaakt en geschonken. Dus werd er besloten om deze keer wat spullen met het vliegtuig te gaan versturen. Deze zijn eind september verstuurd. Ook zaten daar wat spullen bij voor Marieke van der Leeden. Zij woont en werkt al 8 jaar in Bujumbura met straat en weeskinderen. Zij had gevraagd om een gasfornuis, zodat ze met de kinderen kan koken en bakken. De contacten met Marieke zij goed en waar het kan willen wij haar ook helpen met haar werk in Bujumbura.

Op het moment dit ik dit zit te schrijven zijn wij allemaal net weer veilig thuisgekomen van onze reis naar Burundi. Het was weer een zeer intensieve reis waarin er veel werk is verzet. Het was weer goed om er te zijn.

Iedere keer als wij komen zien dat de discipline toch weer wat weg zakt. De kwaliteit van het brood wordt dan wat minder en je ziet dan verschillende andere zaken die wij zo niet hebben geleerd. Maar als wij er een weekje zijn dan zie dat alles weer gaat draaien zoals het hoort. Dick doet weer een aantal kleine technische reparaties, Hans zet de jongens weer op scherp met discipline en dan zie je direct resultaat. De electriciteit zal altijd wel een probleem blijven in Burundi. Hier leer je op een gegeven moment wel mee omgaan. Maar het blijft altijd lastig. Bijvoorbeeld je koffer inpakken met een zaklamp. Toen wij aankwamen zijn wij direct begonnen met het brood te verpakken in de nieuwe zakken met Logo. Dit was een succes. Ze vallen goed op in de winkels en de verkoopt stijgt direct. Afgelopen jaar zijn er een aantal van de jonge bakkers getrouwd. Hierin zien wij ook dat ze een beetje vertrouwen hebben in de toekomst. Dit komt dan vooral dat ze een vak hebben kunnen leren en werk hebben.

Ook zijn er weer plannen gemaakt voor een nieuw op te zetten bakkerijproject in het zouden van Burundi. In de stad Makamba. Wij zijn daar zelf ook een aantal dagen geweest met de organisatie Help Channel Burundi. Zij hebben voor ons een prachtige locatie waar er vrij snel gestart kan worden. In Afrika is plannen maken heel anders als in Nederland!! Voor wij vertrokken was het plan om een bakkerij in het ziekenhuis van Karusi te beginnen. Regelmatig contact hierover gehad en alles leek voor ons in kannen en kruiken. Diverse afspraken geregeld om zo snel mogelijk te kunnen starten. Maar….. dan ben je in Burundi en dan krijg je te horen dat er nog diverse hobbels zijn voor wij een bakkerij in het ziekenhuis willen beginnen. Wij hebben de uitslag over verder verloop niet afgewacht en zijn direct gaan kijken waar het wel mogelijk is. En dat was weer in samenwerking met Help Channel in Makamba. Ook zijn wij in het ziekenhuis in Rutovu geweest. Hier zijn de omstandigheden voor de artsen en patiënten erg slecht. Bijna geen apparatuur en ook de bedden zijn erg slecht. Als wij in het voorjaar van 2018 weer een container gaan versturen willen we zeker proberen om diverse apparatuur voor het ziekenhuis mee te nemen.

Zoals u kunt lezen hebben wij weer een goede en Gezegende reis gehad en hebben weer kunnen zien dat het werk nog steeds broodnodig is. En daarom zijn er weer plannen voor een nieuw bakkerijproject en hulp in het ziekenhuis in Rutovu die wij graag ten uitvoer willen gaan brengen. Maar…… om deze uitdaging aan te gaan, zijn er iedere keer weer financiële middelen nodig.

Details

Gepubliceerd: 07 december 2016

Wij zijn dit jaar al weer voor de tweede en Hans voor de derde keer afgereisd naar Burundi. 24 oktober vertrekken we ’s middags om twee uur met 200 kilo bagage richting Brussel Airport. Dit keer hebben we medische apparatuur bij ons voor het ziekenhuis in Karushi in het binnenland van Burundi. Ook hebben we nog diverse spullen bij voor de bakkerij en voor de kinderen. Al met al is het deze keer best veel, en spannend of dit allemaal wel goed zal gaan. De Heenreis zit vol hindernissen: Parkeren lukt niet op vliegveld, een hele boze onaardige parkeerwachter wil ons niet helpen. Maar dit hebben we zelf maar opgelost. Dan inchecken lukt maar half, kunnen geen boardingpass krijgen voor de vervolgvluchten vanuit Londen. En dan Londen: de overstaptijd is 1.10 uur en dit halen we niet. Wij hebben geen boardingpass, dus als we bij het vliegtuig zijn ( 5 minuten) voor vertrek, dan mogen we niet mee. Hier balen we ontzettend van, en moeten het weer zelf regelen. Na een dagje Londen denken we de volgende avond mee te kunnen, maar dit loopt bijna weer niet goed. Maar… om een heel lang verhaal kort te maken komen we woensdagmiddag 26 oktober om 14.00 uur aan op het vliegveld in Bujumbura. Wel zijn dan alle bagage ook mee gekomen. We worden opgewacht door Cassien, Esperance en Patrick. Dr. Protais had dinsdag de hele middag staan te wachten, was ik vergeten om door te geven dat we een dag later kwamen. Ontvangst is hartelijk en wij gaan direct op pad naar het huis van Patrick waar we de komende tijd zullen verblijven. Ook hier zitten weer vele verhalen aan vast.

De eerste dagen zijn we weer druk bezig bij de bakkerij. Dick lost weer diverse storingen op, Hans stuurt het bakproces weer aan en Anton heeft diverse gesprekken en regelt weer een afspraak op de ambassade. Wij zijn duidelijk vooruitgang in het hele proces. Sinds juli hebben we Patrick als manager, en dit is echt geweldig. Steeds meer structuur in het hele gebeuren. Wij willen tijdens ons verblijf ook nog een tweede bezorgauto bijkopen. Dit is ook altijd weer een avontuur op zichtzelf. In Burundi komen ze met drie of vier mensen met een auto naar je toe, en dan kan je kijken en beslissen wel of niet. Als het niet is, dan komen er morgen weer anderen.

Omdat wij voor het ziekenhuis in Karushi diverse medische apparatuur hadden meegenomen, zijn we in het weekend vertrokken naar het ziekenhuis. Na een rit van drie uur komen we in Karushi aan. Er is daar een prachtig ziekenhuis gebouwd, maar er is bijna geen apparatuur en personeel. De omgeving is erg arm en er zijn veel gevallen van malaria.

De volgende dag zijn we bijna de hele dag in het ziekenhuis om de apparatuur uit te pakken en te installeren. Ook wordt er volop getest. Bloeddruk van Hans is oké en bij Anton wordt een hartfilmpje gemaakt. Dit was ook goed. Hier zijn ook veel ellende en armoede als we door het ziekenhuis lopen en op de afdelingen bezig zijn. Hier ontstaat ook ons nieuwe plan: een bakkerij in het ziekenhuis zien te realiseren. Er wordt ons direct een ruimte aangeboden om te starten. Aan het eind van de dag gaan we weer terug naar Bujumbura. De rit terug is er een die je niet snel vergeet!! Wij hadden een chauffeur die wel erg hard reed. Hij scheurde soms met 100 kilometer per uur door de dorpen, waar de kinderen langs de weg zitten te spelen. Waren dan ook weer blij dat we veilig in Bujumbura zijn aangekomen.

Dinsdagochtend zijn we op de Nederlandse ambassade In Bujumbura geweest. Wij waren uitgenodigd door De Ambassadeur Harry Verweij. Hier hebben we gesprekken gevoerd over het werk wat stichting Brood voor weeskinderen mag doen in Burundi. Iedereen was erg onder de indruk. Wij hebben de ambassadeur ook uitgenodigd om het bakkerij project te bezoeken. Hij kan dan ook de eerste certificaten uitreiken aan de leerlingen.

En dit gebeurd ook: Donderdag gaat het toch lukken, en de ambassadeur komt naar de bakkerij. Alles wordt nog eens netjes opgepoetst en iedereen krijg nog een nieuw shirt. Dan om 16.00 uur arriveert Harrie Verweij. Hij krijgt een rondleiding en spreekt zijn waardering uit naar de jongens in de bakkerij. Daarna gaat hij over tot het uitreiken van de certificaten. Al met al was dit een mooie gebeurtenis die op velen een fijne indruk heeft gemaakt.
En zo komen we al weer bijna aan het eind van onze reis, maar er is nog 1 verhaal over ons verblijf bij Patrick. Op een avond gaat Dick koffie halen in de keuken. Als hij terugkomt roept hij: er zit een rat in de woonkamer, hij schoot onder de bank. En? Inderdaad de bank omhoog getild, rat schiet weg door de deur naar buiten. Mooi daar zijn we vanaf. Maar een paar avonden later gaan we naar bed, We zeggen welterusten, en dan komt Dick verschrikt zijn slaapkamer uit: Er zit een rat op mijn bed. Eerst nog even de gedachte hij maakt een grapje, maar het is serieus. En inderdaad hij spring van zijn bed. Hans erbij geroepen en die komt met de bezem en een voetbal: Wij gooien hem dood roept hij. Nou, dat valt niet mee hij is supersnel. Kunt u zich voorstellen: drie mannen achter een rat aan door de woonkamer, want daar is hij inmiddels aangekomen. Alles wordt opzij gegooid, maar de rat is er niet meer. Patrick komt verschrikt naar boven, want hij denkt dat we ruzie hebben. Rat niet gevonden, dus toch maar naar bed. Alle kieren van de slaapkamer dicht gestopt, maar de laatste twee nachten heeft Dick vooral slecht geslapen. Dit is ook Afrika, maar niet zo’n prettig idee.

Dick en Anton vliegen op vrijdag weer terug naar huis. “s Morgens is er eerst nog een afspraak met Marieke. Zij woont al een aantal jaren in Bujumbura. Wij hebben haar al meer ontmoet, en willen haar nu gaan ondersteunen. Zij wil kinderen van arme gezinnen gaan opvangen. Voordat deze kinderen naar school gaan ’s morgens, wil zij hen een maaltijd geven. Als ze ’s middags uit school komen wil zij hen ook weer een maaltijd aan bieden en hen ook een stukje Evangelie verkondigen. Als het haar lukt op dit project op te starten, heeft Brood voor weeskinderen aangeboden dat zij de kosten voor het eten zullen betalen. De bakkerij heeft er weer een klant bij, en de kinderen krijgen goed voedsel. Dan nog even langs de bakkerij. Daar zijn de mensen van de nieuwe bezorgauto ook weer, dus wij kopen nog snel de tweede bezorgauto erbij. Hans blijft nog een weekje langer. Afscheid nemen is dan altijd moeilijk. Maar het is wel goed dat Hans nog een week blijft. In die week heeft hij nog veel kunnen realiseren. Je moet dan denken aan: verbeteren van het bakken van tarwebrood, de tweede bezorgauto wordt in gebruik genomen en de prijzen worden nog een keer opnieuw berekend. De grondstofprijzen stijgen iedere keer meer, dus is de calculatie erg belangrijk.

Wij kunnen weer terugkijken op een goede tijd in Burundi. Het bakkerijproject gaat steeds beter draaien en komt steeds meer structuur in. Hierdoor zijn wij al weer aan het zoeken gegaan naar een nieuw project, en dat zal dan waarschijnlijk de bakkerij in het ziekenhuis worden. Wij zijn nu aan het onderzoeken hoe we dit kunnen realiseren, en te financieren. Maar wij hebben vertrouwen dat ook dit project weer mag gaan lukken. Kunnen we op uw steun rekenen?

Details

Gepubliceerd: 30 maart 2016