Verslag reis januari 2020
Op 17 januari zijn Hans en Anton eindelijk weer vertrokken naar Burundi. Dick is er helaas niet bij deze keer. Zijn gezondheid laat het niet toe.
Eindelijk: hiermee bedoelen we dat we onze reis al 2 keer hebben moeten uitstellen i.v.m. de vertraging van de container in Dubai. De container was half september uit Babylonienbroek op transport gegaan en zou eind november in Burundi aankomen. Maar dit werd 5 januari 2020. Dus onze ticket hadden we inmiddels al 2 keer betaald. Maar goed 17 januari vertrokken en na een goede reis aangekomen in Bujumbura. Hier verblijven we 2 dagen, voordat we verder naar Karusi gaan. Op maandag eerst nog even de ingrediënten gekocht voor het bakken van het brood en dan laat in de middag vertrokken. Het is al donker als we in Karusi aankomen. Na een rit van een aantal uren die je niet snel vergeet.
Op dinsdagochtend al vroeg naar het ziekenhuis, want we zijn natuurlijk wel heel erg benieuwd. Want de container is eerst leeggehaald daarna is hij door heel veel mensen van de vrachtwagen getild en toen hebben ze de meeste kleine spullen weer teruggeplaatst. Kunnen wij ons hier niet voorstellen.
En inderdaad, de machines staan al in de bakkerij. Na nog wat diverse aanpassingen en verschuivingen kan Hans al vrij snel beginnen met deeg draaien. En aan het einde van de middag komen de eerste broden al uit de oven. Dit was een super start en hadden wij zeker niet verwacht. Het grootste voordeel van het ziekenhuis is: je hebt altijd elektriciteit. En dat is heel belangrijk voor een bakkerij. Wij konden met een voldoen gevoel de eerste dag afsluiten en waren dan ook erg dankbaar. We misten Dick wel. Er zijn wat problemen met de oven, en die krijgen we nog niet erg opgelost.
De jongens hebben een mooie en toepasselijke naam voor de bakkerij bedacht: TURASHOBYO dit betekent: wij kunnen het!!!! Dit is ook de naam van het ziekenhuis. Maar wij vinden dat ze deze naam ook goed voor de bakkerij kunnen gebruiken.
De dagen erna gaat het bakken steeds beter en komt er al wat verkoop op gang. Moet je voorstellen er was helemaal geen bakkerij in het ziekenhuis en ineens is er zoveel brood dat ze het ook buiten het ziekenhuis kunnen gaan verkopen. Daarom moet er snel aan de marketing gewerkt worden. De eerste actie is: iedere medewerker van het ziekenhuis krijgt een half brood gratis. Dit kunnen ze proeven en proberen en verder vertellen. Na een paar dagen zien we de eerste vaste klanten regelmatig terugkomen. Omdat het een armere streek is als Bujumbura bakken we nu veel sandwiches en mini sandwiches. Deze verkopen heel goed. En als de sandwiches op zijn en er zijn nog wel baguettes dan snijden we die gewoon door en hebben dan 2 sandwiches. Simpel!!!!
En we bakken nu veel Tumbula. Dit is een soort oliebol, maar dan ligt hij we een stuk zwaarder op de maag. Omdat wij een elektrische bak met thermostaat hebben, kunnen wij er veel bakken met allemaal dezelfde kwaliteit. Er is veel vraag naar. Is wel leuk om te zien dat er nu ook andere mogelijkheden zijn die we kunnen benutten. Ook bakt Hans zijn Brusselse wafels weer. Deze zijn heerlijk en die willen ze ook al gaan bakken. Maar eerst maar brood en Tumbula. Na 2 weken zit mijn tijd erop en ga ik weer alleen naar huis. Hans die blijft nog een weekje om de jongens nog meer bakkers techniek bij te brengen.
Wat blijft het toch iedere keer weer een uitdaging om een project te starten. Een wat valt het ons dan soms ook weleens tegen dat er niet meer kan lukken. Er zijn zoveel mogelijkheden, maar wij hebben soms de tijd niet om alles in een paar weken te regelen. Daarom blijven we goed monitoren en hebben goed contacten om te zien of er vooruitgang geboekt wordt. En we zullen zeker regelmatig terug moeten gaan. Maar dat geeft niet. Het is en blijft onze opdracht om onze naaste te helpen. En in Burundi blijft deze hulp helaas nog broodnodig. Iedereen weer bedankt voor zijn of haar ondersteuning, in welke vorm dan ook.
