Hans van Ballegooijen is op 17 december weer veilig thuisgekomen na zijn reis van negen weken in Bujumbura. Hij heeft daar het bakkerijproject verder opgestart en voor hij vertrok werden er 1000 broden per dag gebakken. Dit ging en gaat niet allemaal vanzelf. Dit heeft heel wat zweetdruppels gekost. Ook heel veel bellen met Nederland. Iedereen die hierbij heeft geholpen hartelijk dank.
Nadat Christaan van de Vegt eind oktober naar huis was gegaan stond Hans en alleen voor in Bujumbura. De bakkerij kreeg steeds meer vormen en de vraag naar brood was groot. Vooral brood van Boulangerie Maria. Maar de electriciteits voorziening in Burundi is niet zo betrouwbaar als in Nederland. dus een goede generator voor nood is van groot belang. Nadat er verschillende storingen waren geweest met de generator, was het op een gegeven moment helemaal gebeurd. Hij deed niets meer. Verschillende mensen erbij gehad, maar de kennis is niet zo groot als bij ons. En na een poosje was zoveel aan gesleuteld dat niemand meer wist hoe het verder moest. En de stroom van het Net was er ook niet meer. dan kan je begrijpen dat Hans het af en toe niet meer zag zitten. Maar hij is gebleven en heeft zich al die tijd toch nuttig gemaakt met verschillende zaken rondom de bakkerij. Hans is en blijft toch bakker, dus er moest gebakken worden.
4 december zijn Anton en Dick weer vertrokken naar Burundi om Hans te gaan helpen in de laatste weken van zijn verblijf. Met 145 kilo bagage zijn zij op pad gegaan. Je moet dan denken aan: een brandstofpomp voor de generator, gereedschap voor de monteurs, bakkersspullen en Hans moest nog een bruidstaart maken in Burundi, dus diverse spullen zaten ook in de bagage. Ook was er nog voor een voetbalteam kleding van GDC uit Eethen. De bakkerij heeft nu een eigen voetbalteam.
Zaterdag 5 december aangekomen, eerst naar de bakkerij. En tot verbazing van Hans en ons was er de hele dag al stroom van het net. Dus optimistisch als Hans is, maandagmorgen om zes uur naar de bakkerij om te gaan bakken. Er was wel een poosje stroom, maar toen was het weer snel dan wel en dan geen stroom. De generator waren ze al weer aan het repareren, maar er is nog meer stuk. Dus die konden we nog niet gebruiken. Een andere generator erbij gehuurd. Was kleiner maar dan kon er toch met een electrische oven gebakken worden. En we hadden inmiddels ook de houtoven waar in gebakken kan worden. Huur generator heeft een halve dag gedraaid, en motor liep in elkaar. Koppakking kapot. Einde verhaal. Gelukkig nog niets betaald.
Monteur wist nog een bedrijf die onze generator kon maken en die een grote huur generator had. 150 Kva. Wij weer aan het bellen en regelen, en donderdagmiddag was hij er. Vrijdag zouden we dan beginnen met bakken op volle kracht.
Maar op vrijdag was het zo onrustig in de stad dat we niet naar de bakkerij konden. Hele dag thuis gebleven. Dit was erg jammer, omdat we nog maar een paar dagen hadden om te laten zien wat de mogelijkheden waren. Op zaterdag zouden we een bruiloft hebben, en Boulangerie Maria zou de eerste bruidstaart af moeten leveren. Hans is daar vrijdag maar aan begonnen, en zaterdagochtend was hij dan ook op tijd af. Een resultaat waar we ook trots op waren. Ook tijdens de bruiloft waren de mensen erg enthousiast. Hans had de taart in de kleuren van de Burundese vlag gemaakt.
ook belde vrijdagmiddag de ambassadeur in Burundi, dhr. Jolke Oppewal, ons op om te informeren hoe het met ons ging. Hij vroeg toe ook wat die drie mannen uit Veen, Eethen en Babylonienbroek in het verre Bujumbura aan het doen waren. Dit hebben wij natuurlijk direct verteld. Hij was erg belangstellend en wilde het bakkerijproject ook graag zien.
Op maandag 14 december werd er geschiedenis geschreven bij het bakkerijproject: er werden die dag 1000 broden gebakken. De generator draaide als een zonnetje, en er was af en toe ook stroom van het net. Iedereen was dolblij en enthousiast. Hier hadden we het allemaal voor gedaan. Laten zien dat het kan en dat er een goed product gemaakt kan worden.
Dinsdagmiddag kwam de ambassadeur op bezoek in de bakkerij. Wij zien dit als een erkenning van het werk wat we hebben mogen doen in Burundi. Met hem gesproken over het project maar ook over de problemen die er zijn in Burundi. Wij hopen ook dat dit een vervolg zal krijgen. Hij zou ook proberen om het project meer in de aandacht te krijgen.
Woensdag 16 december was het afscheid. Eerst nog naar de bakkerij, waar Hans nog de laatste puntjes op de i heeft gezet. Anton die zich nog ontzettend kwaad maakt. Op het kantoor van Help Channel werd al gevraagd wie Anton Vos was. Toch nog indruk gemaakt! Wij hebben daarna afscheid genomen bij Help Channel. Dit was een ontroerend afscheid. Door de jaren heen zijn er vriendschappen ontstaan.
Wij kunnen terugkijken op een mooie en verrijkende tijd in Burundi, en zijn er van overtuigd dat het project gaat slagen. Hans wil eind januari weer voor twee weken terug om te kijken hoe het gaat en verder de jongens te helpen waar nodig. Maar hier zijn ook nog steeds financiële middelen voor nodig. iedereen die ons het afgelopen jaar heeft gesteund: Heel hartelijk bedankt. En mogen we in de toekomst ook weer op u rekenen? Het werk blijft nog steeds broodnodig.
